Selam, ben Cenk

Belki de en büyük değişim, en sessiz yerden başlar: İçimizden. Kendimize dışarıdan bir gözle bakabildiğimiz zaman, onu tam olarak tanıdığımız ve anlayabildiğimiz, ama yargılamadan gözlemleyebildiğimiz zaman, sınırlarımızı çizebiliriz. Her ne kadar bu durum bizi yalnız bırakır gibi görünse de, aslında özgürlüğe yelken açmamıza yardımcı olur. Bunu önceki yazılarımda elimden geldiğince

🌀 Kendini Tanıma ve Sınır Çekmenin İlk Adımları Kendimizi tam olarak tanıdığımız, duygularımızı kontrol altına alabildiğimiz, sınırlarımızı doğru şekilde belirlediğimiz ve biz istemedikçe o sınırların içine bizim dışımızda kimsenin giremediği bir evren hayal etmeye çalışalım. Bu evreni bir de sınır çizmediğimiz eski halimizle karşılaştırmaya çalışalım. Şöyle düşünelim: Bir zamanlar duygularımız diğer

Belki de en büyük değişim, en sessiz yerden başlar: İçimizden. Kendimize dışarıdan bir gözle bakabildiğimiz zaman, onu tam olarak tanıdığımız ve anlayabildiğimiz, ama yargılamadan gözlemleyebildiğimiz zaman, sınırlarımızı çizebiliriz. Her ne kadar bu durum bizi yalnız bırakır gibi görünse de, aslında özgürlüğe yelken açmamıza yardımcı olur. Bunu önceki yazılarımda elimden geldiğince

🌀 Kendini Tanıma ve Sınır Çekmenin İlk Adımları Kendimizi tam olarak tanıdığımız, duygularımızı kontrol altına alabildiğimiz, sınırlarımızı doğru şekilde belirlediğimiz ve biz istemedikçe o sınırların içine bizim dışımızda kimsenin giremediği bir evren hayal etmeye çalışalım. Bu evreni bir de sınır çizmediğimiz eski halimizle karşılaştırmaya çalışalım. Şöyle düşünelim: Bir zamanlar duygularımız diğer

Bu yazı, hem kişisel hem toplumsal bağlamda sık karşılaşılan bir konu olan zorbalıkla baş etme yollarına, sınır koymanın önemine ve tüm bunların psikolojik-felsefi arka planına dair düşüncelerimi içeriyor. Kendi deneyimlerimle, yaptığım felsefi ve bilimsel okumaları harmanlayarak ortaya koyduğum bu metnin, sana da kendi iç sesinle daha güçlü bir bağ kurman

Manipülasyon, kurban psikolojisi ve bilinçli farkındalık ekseninde içsel bir yolculuk Başlığı atar atmaz aklıma hemen şu video geldi: 👉 Bu kısa video, çoğumuzun tanıdığı o içsel tepkiyi sade ve etkili bir şekilde anlatıyor. Peki şimdi biraz daha derinine inelim… Bir Örnekle Başlayalım Diyelim ki birine şöyle bir mesaj attık: "Kanka,

Hayat zordur; kimimiz bu zorluklar karşısında yıkılırken, kimimiz güçlenerek yoluna devam eder. İki tip insan var: Birine en ufak bir eleştiri yapıldığında yıkılır, bir hata yaptığında kendinden nefret eder, başına bir olumsuzluk geldiğinde dünyası başına yıkılır. Diğeri ise eleştirileri olumlu karşılar, mantık süzgecinden geçirir; mantıklı bulursa kendini geliştirir, bulmazsa umursamaz.

Şu şaman atasözünü duymayan yoktur sanıyorum: Ders sen öğrenene kadar devam eder. Bu tarz söylemleri genelde aforizma olarak görür ve üzerine pek kafa yormayız. Ama hepimizin hayatında “Bu neden hep başıma geliyor?”, “Ne kadar bahtsızım!” veya “Hep beni bulur böyle şeyler!” gibi cümleler önemli yer kaplar. Bu yazımda, geçen hafta

Bugünün sorusu: İnsanın mutluluğu bilinç ile sağlanabilir mi? Yani, düşünerek, doğru adımlar atarak sadece bilincimizle mutlu olmayı sağlayabilir miyiz? Sonuçta hepimiz nihai olarak mutlu olmak, hadi onu geçtim, mutsuz olmamak isteriz. Bu yazıdaki yasal uyarımı ve yazma nedenimi kısaca şöyle açıklayayım: Geçen yazımda söz verdiğim üzere, kendi anlayışım çerçevesinde bilinç

Geçen gün notlarımdaki “Aforizmalar” başlıklı klasöre şöyle bir not ekledim: İnsanın yaşadığı, ancak ona hiçbir şey öğretmeyen her his, onun kendine yaptığı bir zulümdür. Bu da beni, “Blog yazıları yazsam ya, şu beynimi kurcalayıp duran şeyleri bir döksem” düşüncesine itti. Web sitemi yeniledim, eski birkaç yazımı ekledim, sonra da tembellikten