Karalama

Yunan filozof Heraklitos’un “değişmeyen tek şey değişimin kendisidir” cümlesini adeta yaşamak istercesine insan sürekli değişmek ister. Bunu yapabilmek için kendine sözler verir, şu hareketi tekrar yapmayacağım, bir daha öyle şeyler söylemeyeceğim gibi şeyler der. Bazen bunu başarır, bazen başaramaz. İşte böyle zamanlarda farkındalık gemisine binmemişsek, kendimize yarardan çok zarar

Sessiz Tanık: İç Sesi Özdeşleşmeden İzleyebilmek Kendimizle başbaşa kaldığımızda kafamızın içinde dönüp duran iç sesimizin konuşmayı hiç bırakmadığını siz de fark ettiniz mi? Bazen fısıltı gibi bize vesvese verir, bazen bağırarak bizi yola getirmeye çalışır… Düşünceler gelir, geçer, birbirine eklenir, dallanır, çoğalır. Ve biz çoğu zaman, o akan düşüncelerin tam

Ben deyince aklımıza çoğunlukla sakin, huzurlu, kendimizi iyi hissettiğimiz zamanki “ben” gelir. Ama bazen bir öfke, kıskançlık, üzüntü ya da utanç anı yaşarız; o duyguyla beraber anlık bir tepki veririz. Olayın sıcaklığı geçince ise pişman olur, o davranışı kendimize yakıştıramaz, “Keşke öyle davranmasaydım.” deriz. Sanki o tepkiyi veren kişi “ben”

Hayatımız seçimlerle örülü. Sabah alarmını 10 dakika ertelemek gibi küçük seçimlerden tutun da, başka bir ülkeye taşınmak gibi hayatımızı etkileyen seçimlere kadar her gün sayısız seçim yapıyoruz. Seçim yapmak güzel, insana yaşadığını hissettiren bir eylem. Ama ya bu seçimleri daha iyi yapma şansımız varsa ve biz bunu farkedemediğimiz için yanlış

Yoğun geçen bir haftanın ardından, bir cumartesi sabahı… Herkes uyurken uyandığımızı düşünelim. Salona geçip oturduk, hava hâlâ geceyle sabah arasında o belirsiz sessizlikteyiz. Kahve yapmayı düşünürken zihnimizde bir şeylerin garip biçimde hareket ediyor olduğunu fark ederiz. Sanki bedenimiz dinlenmek isterken, zihnimiz hâlâ çalışıyor gibidir. Biz susmuşuz ama o hâlâ bir

Bazı zaman oluyor, bir bakıyorum lavabonun önündeyim. Allah allah, ne arıyorum ki burada diye düşünmeye başlıyorum, sonra aynaya bir bakıyorum elimde diş fırçası var. Ama dişimi zaten fırçalamıştım ben. Hayda! Sizin de buna benzer anılarınız var mı? Mesela olur ya, bir sabah aynı kahveden bir yudum alırken, o anın bile

İlim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir. Sen kendini bilmezsen, bu nice okumaktır? – Yunus Emre (1*) Kendimizi bilme arayışı, her şeyden önce hayatta kalma gerekliliğiyle başlar. Vücudumuzun kusursuz, döngüsel işleyişini düşünün. Yemek yemek, su içmek, uyumak...  Bunları düşünmeyiz bile, bedenimiz otomatik olarak halleder. Acıktığımızda, susadığımızda bize haber verir. Tıpkı bir gezegenin

Esaret’in bedeli filmini çoğumuz izlemiştir, izlemeyen varsa da tavsiye ederim. Bu filmde Brook diye bir karakter vardı. Brook yıllarını hapishanede geçirmişti. Bir gün demir kapılar açıldı ve ona özgür olduğu söylendi. Özgürlük… Dışarıdaki hayat, gökyüzü, sokaklar, kalabalıklar artık ona aitti.  Ama özgürlükle yüzleştiğinde Brooks ne yapacağını bilemedi. Korktu, elleri