Toplumsal özeleştiri.

önümüzde saatlerce sürecek iş yığını, arkamızda koca bir dünya. hangisine tutunsak diğeri kaçıyor elimizden, ayarı yok bunun, biraz ondan yapayım sonra buna döneyim diyecek kadar vaktimiz de yok. dünya ile kopuk, kendi ile kopuk bir bocalamadan ibaret yaşananlar. kurtarılacak bir ülkemiz var oysa önümüzde bizden medet uman. asmayı bekleyen yargıçlarımız, vurmayı bekleyen derin devletimiz uyutulan bir halkımız, sömürülen geleceğimiz. neyselerden fidan diksek orman olurdu, boşverlerle rahat nefes alırdık. bir siktiret'e sattık ömrümüzü, üç kuruş fazla kazandık, hiç değilse kiramız gecikmedi.

memnun değiliz hiçbirimiz bundan. kimimiz kendine vakit ayıramamaktan şikayetçi, kimimiz başkalarına, kimimiz özgürlük isteğini haykıramamaktan yakınır, kimimiz evinde kıçını yayıp oturamamaktan. yakacak mum bulmakta zorlanıyoruz, gözümüzdeki ışığı kullanmak da zor geliyor, bu kadar basit birşey için. koyunlarla koyun oluyoruz, koyanlara koyulan. kapitalizme küfredip burger'ın önünde de toplanmıyor değiliz bazen. neydi o kelime? hikaye-i darb-ı mesel.

kış boyu denize sigara izmariti atıp yazın denize sigara atanlara küfür etmekten ileri değil isyanımız. kendimize bile yok bir itirazımız, bana dokunmayan yılan kimi sokarsa soksun derdindeyiz, uğruna savaş verdiğimiz fikirlerin doğruluğundan emin değiliz, ama başka fikirlerin savunulmaması için gerekirse çocuğumuzu keseriz.

özeleştiriden uzak, kimliğinden habersiz, görmek için değil bakmak için bile göz ucuyla bakan bir toplumuz, ben, sen, o, biz, siz, onlar. özeleştirilerimizin bile arkasında duramıyoruz, söylediğimiz laf, lafta kalıyor.

ben mesela, şimdi bardağıma yarısına kadar johnnie walker, yarısına kadar coca cola doldurup içeceğim. nefret ediyorum kapitalizmden, ama dedim ya lafta, bahanem de hazır. kader utansın.