Bu kez paylaşacağım hikâye, yaşanmış bir olay değil. Ama hepimizin bir gün yaşayabileceği kadar tanıdık. Gerçekle kurgu arasındaki sınırı bilmek, bazen o hikâyeyi daha da gerçek kılar. Diyelim ki vücudumuzun bir yerinde bir ağrı var. Doktora gittik. Doktor birkaç soru sordu, yüzü biraz ciddileşti. “Bir kan testi isteyelim,” dedi. “Kaydınızı

Yine bir senaryo ile girizgâh eyleyelim. Akşam olmuş, iş bitmiş, her şey yolunda. Uzanmışız koltuğa, boş boş duvara bakıyoruz. Herhangi bir sıkıntılı durum yaşanmamış; hava güzel, işimizde her şey tıkırında, ilişkimiz şahane, sporumuzu yapmışız, stres yapacak ya da olumsuz diyebileceğimiz hiçbir şey yok. İyi de, göğsümüzde bir ayı oturuyor gibi.

Diyelim ki eşimizle bir film izlemek istedik. Bu isteğin nasıl bir yol izleyeceğine adım adım göz atmaya çalışalım.  Önce güzel bir film bulmamız gerekiyor. O bir yandan, biz bir yandan telefonlarımızda birbirimize önerebileceğimiz filmler arıyoruz.  Amacımız, ikimizin de “tamam bu olsun” diyeceği bir film bulmak ki ikimiz de filmi zevkle

En sevdiğimiz arkadaşlarımızla bir araya gelmişiz, muhabbet gırla akıp gidiyor, birbirimize açıkça ifade etmiş olmasak da, bu tam anlamıyla hepimizin ayrı ayrı huzur dolu, aşırı eğlendiği bir zaman dilimi. Sonra saate bakıyoruz ki aha! 11:00 olmuş, hemen kalkmazsak son treni kaçıracağız. Bütün tadımız kaçtı.  Neyse, konuya geleyim, mutluyken zaman

Günlük Ritüellerle Zihin-Beden Uyumunu Sürdürmek Günlük yaşamdan bir günümüzü hayal edelim.  Sabah uyandık. Alarm çaldı ama zaten ikinci alarm var biraz daha uyusak bir şey değişmez.  Uykumuzu da tam alamamışız gibi ama yapacak bir şey yok, iş beklemez.  Zaten evden çalışıyoruz bu aralar, ofise nadiren gidiyoruz, 9’a 10 dakika

Bazen her şey yolundayken, mesela iyi bir uyku çekmişken, güzel yemekler yemişken, spor yapmış, huzurlu müzik dinlemişken, tabiri caizse, huzurumuz tam olarak yerinde olması gerekirken, üstümüzde bir yorgunluk, gerginlik, evrenle uyumsuzluk hissi çöker. Sanki günlerdir uyumamış, aç kalmış, başımıza kötü bir şeyler gelmiş, ve oraya yığılıvermiş gibi hissederiz. Sonra üstüne

Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş… Bürhân kelimesinin kanıt anlamına geldiğini belirterek ve bu derin cümlelerin sahibi Niyazi-i Mısri’ye (mutasavvıf, şair) küçük bir selam çakarak konuya giriş yapayım. Gün olur her şey çok güzeldir, gün olur bazen başımıza gelen bir olay yüzünden, bazen de hiç sebep yokken içimize

Hayatımızdaki spesifik, güzel geçmesini temenni ettiğimiz bir anıyı hayal etmeye çalışalım. Mesela arkadaşlarımızla buluşmuşuz, güzel güzel muhabbet edeceğiz, oyunlar oynayacağız, eğleneceğiz. Başlangıçta her şey harika: En sevdiğimiz arkadaşlarımız yanımızda, fonda hoş bir müzik, hava şahane, ortam keyifli; içkiler, yiyecekler, kutu oyunları, kağıt kalem… Her şey yerli yerinde. Bir ara arkadaşlara